Szkarlatyna, zwana odmiennie płonicą, jest dolegliwością typową dla wieku dziecięcego, choć może dotknąć także osoby dorosłe. Jej objawami są zwykle duża gorączka, wielkie uciski brzucha, ucisk oraz stan zapalny gardła, a także wzmocnienie węzłów chłonnych w strefach szyi. Szkarlatyna (łac. scarlatina) zwana jest również płonicą. To dolegliwość spowodowana chorobą bakteriami paciorkowca grupy A, na którego dolegliwości niejednokrotnie podatne są dzieci. Dolegliwość jest znana na całym świecie i może skutkować szereg niebezpiecznych powikłań.
Sygnały szkarlatyny u dorosłych
Szkarlatyna u osób dorosłych jest z zasady ostrzejszy rozwój aniżeli u dzieci. Jak podają specjaliści, wśród charakterystycznych symptomów szkarlatyny niejednokrotnie dochodzi do:
- niezwykle dużej temperatury, która może sięgać 39–40°C,
- silnego ucisku brzucha,
- ucisku oraz zaczerwienienia gardła (czasami wraz z nitkowatymi wybroczynami),
- mdłości,
- wymiotów,
- wysypki na tułowiu oraz kończynach,
- rozbicia oraz osłabienia,
- powiększenia węzłów chłonnych w strefach szyi,
- powiększenia migdałków wraz z białym nalotem,
- szarego nalotu na języku, jaki z czasem przybiera malinowy kolor.
W przypadku szkarlatyny u dorosłych nie muszą być wszystkie wymienione sygnały. Część może pojawić się również czy być po sobie. Z racje na rozmaite zespoły objawów płonica u dorosłych sprawia czasem kłopoty badawcze. Czasami sygnały dolegliwości do złudzenia przypominają wielkie reakcje uczuleniowe, a wysypka jest bardzo nasilona. Szkarlatyna u dorosłych ma ostrzejszy rozwój aniżeli u dzieci. W skrajnych sytuacjach powoduje zaburzenia układu krążenia, utratę świadomości, a także zapalenia mięśnia sercowego. Może doprowadzić także do powiększenia wątroby oraz śledziony oraz szmerów skurczowych nad sercem. Zdarza się, iż u dorosłych przybiera forma septyczną. Kluczowe dla niej są wtedy ogromne zmiany w życiu, wraz z martwicą tkanek dna jamy ustnej, sepsą oraz bakteriemią.
Powikłania szkarlatyny u dorosłych
Szkodliwe powikłania po szkarlatynie u dorosłych grożą osobom z toksycznym oraz ciężkim przebiegiem dolegliwości. Niejednokrotnie obejmują paciorkowcowe zapalenie stawów, ropne zapalenie węzłów chłonnych, temperaturę reumatyczną, zapalenie ucha wewnętrznego oraz kłębuszkowe zapalenie nerek. Dowiedz się więc więcej, właśnie na temat dolegliwości, którą jest szkarlatyna.
Diagnostyka szkarlatyny
Ze powodu na wysokie ryzyko pomyłki diagnostycznej, nietypowy rozwój szkarlatyny wymaga pogłębionych badań diagnostycznych. W łatwych oraz charakterystycznych postaciach dolegliwości odbywa się to zwykle na podstawie zaobserwowanych symptomów. Diagnostyka obejmuje także wymaz z bocznej ściany gardła oraz z migdałków. Dzięki temu można jednoznacznie określić obecność paciorkowców wywołujących szkarlatynę. Analizowania w przypadku podejrzeń szkarlatyny u dorosłych składają się oraz na analizie laboratoryjnej krwi. W standardowej morfologii surowicy krwi u osób zarażonych paciorkowcami dochodzi do podwyższonego poziomu neutrofilów (najliczniejszej grupy białych krwinek układu odpornościowego – NEUT). Istotny jest również dodatni odczyn antystreptolizyny (w skrócie ASO, badanie w podejrzeniu choroby paciorkowcami), podniesiony odczyn Biernackiego (OB).